امام حسن(ع) دوست شوخ طبعی داشت. پس از مدتی به محضر ایشان آمد. حضرت به او فرمود: حالت چطور است؟
دوست گفت: ای پسر رسول خدا(ص) روزگار خود را می گذرانم. برخلاف آنچه خود می خواهم و برخلاف آنچه خدا می خواهد و برخلاف آنچه شیطان می خواهد!
امام حسن (ع) خندید و فرمود: سخن خود را توضیح بده!
گفت: سخنم بر این اساس است: خدا می خواهد از او اطاعت کنم و هرگز معصیت نکنم و من چنین نیستم. شیطان می خواهد معصیت خدا کنم و من چنین نیستم(گاهی اطاعت می کنم و گاهی اطاعت نمی کنم) من خودم دوست دارم هرگز نمیرم ولی چنین نیست چرا که سرانجام می میرم...
در این هنگام یکی از حاضران برخاست و به حاظران عرض کرد: ای پسر رسول خدا(ص) چرا ما مرگ را نمی پسندیم و برای ما ناخوشایند است؟
حضرت فرمود: زیرا شما آخرت خود را ویران کرده اید و دنیای خود را آباد نموده اید؛ از این رو برای شما گوارا نیست که از آبادی به ویرانی سفر کنید.
